Leven in Vertrouwen

Hoe de geest het lichaam aanstuurt



Orgasme


Dr. Hamer zegt in zijn wetenschappelijk tabel: het orgasme verloopt in principe volgens het natuurlijke biologische proces ondanks dat het geen "conflict" is.


Het orgasme, evenals het programma van conceptie, zwangerschap en geboorte, ontstaat niet vanuit een negatieve emotie, dus angst, maar vanuit een positieve emotie, dus Liefde. Ideeën vanuit Liefde streven net zozeer naar manifestatie als ideeën vanuit angst. Gedachten, ideeën, intenties, gevoelens, zijn creatief, het zijn letterlijk scheppende energieën. Menselijke gedachten zijn scheppend. Wij zijn creatieve wezens en zullen moeten ervaren wat we creëren, dus wat we denken en hoe we denken. Dat wil zeggen dat dit zichtbaar, merkbaar, voelbaar, hoorbaar wordt in de stof.

Wat Dr. Hamer de individuele biologische associatie noemt, is niet meer dan het idee, de perceptie, de gevoelens, de intenties van de persoon bij een bepaald gebeuren en deze gaan zich dus manifesteren.

Op mijn site Leven in Vertrouwen wordt uitgebreid ingegaan op dit grotere plaatje: het Hamers Kompas als Proces van de Schepping.



Het orgasme

Elk menselijk idee, gevoel, gedachte, drang, intentie streeft dus naar manifestatie in de stof, alwaar het als menselijke ervaring doorleefd zal worden. Bij het proces van een orgasme begint dat met de ontmoeting van twee personen die verliefdheid op elkaar worden. Zeker "Liefde op het eerste gezicht" is een hele duidelijke inslag!

Dan volgt de Ca-fase, in het Scheppingsproces noem ik dit de creatieve fase. Men draait om elkaar heen en verlangt naar de manifestatie in de stof.

Dat gebeurt uiteindelijk bij de penetratie: de oplossing.

Gedurende de geslachtsgemeenschap werkt men toe naar het hoogtepunt van manifestatie, het orgasme, de EC ofwel het "uitdrijven van het vocht". Dit is het toppunt van de fysieke manifestatie van de verliefdheid.  



Genot versus malaise

Omdat het idee, de verliefdheid, voorkomt uit liefde, zal de fysieke manifestatie daarvan genot geven. Om dat het idee, oftewel de biologische associatie, bij een conflict vanuit angst komt, zal de fysiek manifestatie daarvan malaise veroorzaken.
Beide processen zijn echter exact hetzelfde: in de Ca-fase wordt het (positieve) idee of de (negatieve) biologische associatie in de geest uitgewerkt en als deze geestelijke "voorbereidingen" voltooid zijn, is de tijd rijp voor de fysieke manifestatie.


Het bijzondere van de percepties vanuit angst is, dat de natuur wacht met de fysieke manifestatie totdat het conflict in elk geval gedeeltelijk is opgelost.


Elk biologisch conflict heeft een potentieel dodelijke inhoud, anders zou het zich niet fysiek uiten. Immers, als het niet dodelijk is, is een overlevingsmechanisme onzin. Het gebeuren of de situatie kan pijn doen, men kan er zeer veel verdriet van hebben, maar ergens onbewust, heel diep van binnen, weet men dat men het zal overleven en er ontstaat geen biologisch proces.  

Of een situatie ervaren wordt als levensbedreigend en dus een biologisch conflict wordt of niet, gebeurt volledig onbewust. De manifestatie van de angsten, dus de ziekte, dient ertoe om de persoon zich bewust te laten worden dat hij dit specifieke gebeuren als levensbedreigend heeft ervaren. Hij heeft immers zelf een biologisch proces gecreëerd!

De PCL-fase is dus de bewustwordingsfase, de weg naar zelfbegrip en zelfkennis.


Wanneer men zich heeft gerealiseerd dat angst onnodig is, zal de ziekte zich niet meer herhalen en is er definitieve "genezing". Het loslaten van de angsten moet in alle lagen plaatsvinden, dus ook in de diepste onbewuste regionen. Als men bijvoorbeeld door regressietherapie inziet wat de oorspronkelijke gebeurtenis is geweest, wil dat nog niet zeggen dat de angsten zijn opgelost! Het geeft inderdaad begrip en soms zorgt het meteen ook voor de oplossing, maar dat is zeker niet in alle gevallen zo. De inslag achterhalen is één ding, de angsten oplossen, waaronder het zich bewust worden van alle sporen, is iets heel anders.

Hoewel men dit in principe alleen zelf kan, is hulp van iemand anders vaak onontbeerlijk, zie ook zelfhulp.