Constellaties
Inleiding
Een constellatie bestaat uit 2 conflicten die tegelijkertijd actief zijn aan zowel de linker- als de rechterkant van eenzelfde hersenonderdeel.
Wanneer er één conflict actief is, zal men in zekere mate van gedrag veranderen om beter met de situatie om te kunnen gaan. Zijn er echter 2 conflicten actief, dan wordt de situatie nijpend, de maatregelen om het eerste conflict op te lossen hebben immers niet gewerkt! Nu wordt de gedragsverandering dwangmatig en kan je spreken van een karakterverandering. Men wil het gedrag wel stoppen, maar dat is biologisch niet haalbaar. Het lukt pas als men in rustiger vaarwater is gekomen en de urgentie van de situatie is afgenomen.
Hieronder een globaal overzicht van de constellaties die Dr. Hamer beschreven heeft. De constellaties en haar effecten worden uitgebreid behandeld in de workshop Bio-logica van Gedrag en Karakter.
Constellatie van de hersenstam: men is niet in staat helder te denken
De hersenstam controleert de opname, verwerking en uitscheiding van zuurstof, water en voedsel en bestaat uit een ingaand gedeelte en een uitgaand gedeelte, zie het ringvormig diertje. In de hersenstam is de ringvorm bewaard gebleven, zie de pijlen in de figuur hieronder. Bij de constellatie zit er zowel een actief conflict wat betreft de opname van brokken als wat betreft de uitscheiding ervan: je kunt geen brokken opnemen en je kunt ze ook niet kwijt. Er is dus sprake van een dubbel overlevingsprobleem.
Er zijn twee vormen beschreven
- Hersenstamconstellatie, bijvoorbeeld een actief conflict in de twaalfvingerige darm (9) + een in de dikke darm (19).
- Nierverzamelbuisconstellatie: twee actieve conflicten in de nierverzamelbuizen van beide nieren (11 + 12).
Ad 1. Constellaties van de hersenstam
Symptomen: verwarring, consternatie. Men loopt rond als een kip zonder kop, men weet van voren niet dan men van achteren leeft. Men heeft geen eigen mening meer, is niet in staat om er zelf over na te denken.
In de natuur is dat de beste oplossing: het LEVEN streeft altijd naar de beste oplossing voor alle betrokkenen. Overgave is dan het beste.
Echter in onze menselijke wereld spelen er vaak andere (financiële) belangen een hoofdrol. Het is maar de vraag of het "zich overgeven aan wat anderen zeggen" in dit geval wel de beste oplossing is. Vaak wordt het proces van "overleven", een proces van "overgeleverd zijn aan".
Ad 2. Constellatie van de nierverzamelbuizen
In de praktijk zijn de nierverzamelbuizen er (bijna) altijd bij betrokken. De symptomen hiervan zijn:
Verwarring én desoriëntatie ten aanzien van tijd, plaats en persoon.
Verwarring tussen links en rechts, door elkaar halen van namen van familieleden, moeite met concentreren, slecht geheugen, bijvoorbeeld familieleden of de omgeving niet meer herkennen, geen idee meer hebben van de tijd, het jaar waarin we leven of het plaatsen van gebeurtenissen.
Fysiek: bijna geen urineproductie meer, vocht vasthouden.
Biologisch nut
Wachten tot de zee, je oermilieu, je thuishaven, je weer op komt halen als je bent "gestrand".
Doelloos gaan zwerven geeft de minste kans op redding, je kunt beter rustig afwachten. Het vasthouden van vocht bevordert de kans op overleving.
Bij heftige en/of langdurige bestaansconflicten (verlatingsangst) wordt vaak ten onrechte de diagnose dementie/alzheimer gegeven. Bij het creëren van een veilige omgeving en het op het gemak stellen van de cliënt kan de verwarring/desoriëntatie in principe opgeheven worden.
Echter ook scheidingen met het korte termijn geheugenverlies en de absences in de EC spelen vaak een belangrijke rol. Daardoor is het in de praktijk meestal een combinatie van de ectodermale scheidingsconflicten en de endodermale verlatingsangst.
De symptomen van de endodermale verwarring (uitschakelen van het denken) en het ectodermale geheugenverlies (scheidingsconflicten, constellaties in de cortex), zijn lastig van elkaar te onderscheiden. Ook hier wordt de innige relatie tussen de thema's van het endoderm en het ectoderm weer duidelijk.
Constellatie van de kleine hersenen: het gevoel wordt uitgeschakeld
Dubbel aanvalsconflict, je voelt je aangevallen door zowel je moeder of je kind als door de een 3e (zie biologische handigheid). Bijvoorbeeld een tumor in de rechter borst (1) en een melanoom aan de linkerkant van de buik (6).
Hersenen en orgaan zijn vanaf de kleine hersenen gekruist, zie hersenen.
Symptomen
Onverschilligheid, het raakt je allemaal niet meer. Je voelt je emotioneel "dood", opgebrand, versteend, alles is grijs, je hebt nergens zin meer in: dissociatieve persoonlijkheidsstoornis. In lichte gevallen wordt het vaak ten onrechte gezien als een depressie of een burn-out.
Biologisch nut
De aanvallen niet meer voelen.
Constellaties van de witte stof van de grote hersenen: zelfoverschatting, megalomanie
Dubbele eigenwaarde-inbreuk (EWI), niet kunnen voldoen aan de verwachtingen van je moeder of kind en ook niet aan die van een 3e. Zich totaal onwaardig voelen, niets kunnen, nergens grip op hebben.
Symptomen
Zelfoverschatting, megalomanie. Ik kan alles, ik heb overal grip op, ik houd alles vol, ik ben ijzersterk, ik doe het wel, laat mij maar gaan, ik zet mijn schouders er wel onder.
Biologische nut
Door kunnen gaan met het eigen leven ondanks de vermeende afwijzing van "iedereen", zichzelf staande houden. Dr. Hamer: "Men trekt zichzelf aan de eigen haren uit het moeras".
Het biologisch nut ligt aan het einde van de PCL-B. De megalomanie blijft ook gedurende het gehele proces bestaan.
Mensen met deze constellatie herkennen en erkennen hun eigenwaarde inbreuk meestal niet. In de praktijk is het daardoor lastig op te lossen.
Constellaties van de hersenschors
In de hersenschors komen 2 soorten constellaties voor: territoriumconstellaties en constellaties van de hersenschors.
1. Territoriumconstellaties
De territoriumconstellaties worden uitgebreid behandeld in de workshop Bio-logica van Gedrag en Karakter. Deze veroorzaken alle leer- en gedragsstoornissen en psychologische en psychiatrische problemen (zie ook ectoderm): autistische constellatie, mythomane constellatie, agressieve constellatie, zweefconstellatie, postmortale constellatie, incontinentie, anorexia, psychosen, schizofrenie, homoseksualiteit, pedofilie, boulimie. Deze materie is te complex om er in het kader van deze site verder op in te gaan.
2. Constellaties van de hersenschors
Andere constellaties in de hersenschors (zie onderstaand figuur) met hun symptomen en biologisch nut zijn:
- Frontale constellatie (1 + 2): frontaalangst, kan niet helder meer denken, verstard van angst voor wat komen gaat, voor wat er op hem af komt. Biologisch nut: het denken uitschakelen, wachten tot er redding komt. Zie ook kieuwbogen en schildklierafvoergangen.
- Constellatie van de motorische cortex (3 + 4): dwangmatige bewegingen, tics, spasmen, syndroom van gilles de la touret. Biologisch nut: de bewegingen zorgen ervoor dat je weg kunt komen. Dit ter compensatie van het conflictthema "vastzitten", een bepaalde beweging niet kunnen maken. Zie ook spierinnervatie.
- Constellatie van de sensorische cortex (5 + 6): slecht geheugen of verlies van het korte termijn geheugen. ADD (bij kinderen), beginnende dementie (bij ouderen). Biologisch nut: de scheiding vergeten, zie ook opperhuid. Bij langdurig hangend conflict met vele terugvallen: alzheimer, dementie.
- Constellatie van de post-sensorische cortex (7 + 8): verlies van het middellange termijn geheugen tot compleet geheugenverlies, alzheimer, dementie. Biologisch nut: het vergeten van de grove, pijnlijke scheidingen. Zie ook beenvlies. Het effect is dramatischer dan dat van de constellatie van de sensorische cortex.
- Constellatie van de visuele cortex (9 en/of 10 + 11en/of 12): achtervolgingswaan, paranoia. Biologisch nut: op tijd kunnen vluchten. Zie ook netvlies en glasachtig lichaam.
- De combinatie van de frontale constellatie (1 + 2) en een constellatie van de visuele cortex (9 en/of 10 + 11en/of 12) maakt dat de persoon geen kant uit kan: er komt een gevaar op hem af dat hij niet kan ontwijken, maar er zit ook iets of iemand achter hem aan. De persoon zit vast.
