Leven in Vertrouwen

Hoe de geest het lichaam aanstuurt



Nieuw Mesoderm


Inleiding

Het Nieuw Mesoderm wordt aangestuurd vanuit de witte stof van de grote hersenen. Het vormt de "harde"delen van het lichaam en maakt het rechtop staan en het bewegen op land mogelijk: botten, pezen, spieren, gewrichten, bindweefsel, etc. Het biologische nut van de programma's is: groter worden, sterker worden, fysiek meer geschikt zijn om het leven aan te kunnen. Het algemene thema is eigenwaarde-inbreuken (EWI) en het programma verloopt met celafbouw in de CA-fase en wederopbouw van cellen in de herstelfase. 

Hoewel het ectoderm na het ontstaan van het nieuw mesoderm is uitgebreid en verfijnd, is het nieuw mesoderm evolutionair gezien het jongste kiemblad met geheel nieuwe eigenschappen en functies. In vergelijking met de andere kiembladen zijn er een aantal fundamentele verschillen:

  1. Bij de conflicten in het nieuw mesoderm komt het gevaar niet van buitenaf, zoals bij de andere kiembladen. Er is geen sprake van een levensgevaarlijke situatie of gebeurtenis, maar van een negatief oordeel over jezelf. Je doet het jezelf aan (zie verder op deze pagina).
  2. Een fysiek overlevingsmechanisme is pas op langere termijn nodig, er is geen sprake van een direct levensgevaar.
  3.  In de CA-fase verzwakt het lichaam in navolging van jouw overtuiging. Bijvoorbeeld: je hebt ooit iets niet kunnen volhouden. Het thema en de overtuiging is nu: "Ik kan dit niet volhouden". Door cellen af te bouwen verzwakt het lichaam in navolging van die overtuiging.
  4.  Wanneer je uiteindelijk inziet dat je veel meer kunt dan je dacht, verandert de overtuiging over jezelf: het thema is mentaal overwonnen en je weet nu dat je het wel vol kunt houden, dat je iets geloofd hebt dat niet waar is. Dan begint de herstelfase.
  5.  In de herstelfase worden er meer cellen terug gezet dat er voorheen zijn afgebouwd: het weefsel wordt sterker. De EWI is mentaal al overwonnen en het lichaam wil nu volgen. Aan het einde van het programma is de nieuwe overtuiging mentaal en fysiek geïntegreerd. 
  6.  De biologische zin ligt aan het einde van het programma: sterkere botten, sterkere pezen, sterkere spieren, etc. Er wordt gezorgd voor een permanente verbetering van het lichaam in plaats van een tijdelijke gedurende de CA-fase, zoals bij de andere kiembladen. Op bewustwordingsniveau: het thema is mentaal en fysiek overwonnen, de EWI is "de wereld uit".
  7.  Indien er sprake is van een EWI-programma aan beide zijden van het lichaam, dan ontstaat er een constellatie. Deze constellatie uit zich in zelfoverschatting, wat men ook nodig heeft om het herstelproces daadwerkelijk te kunnen doorstaan, zie onderaan deze pagina. De zelfoverschatting blijft eveneens bestaan tot het programma helemaal is afgerond.

Mijn dochter verwoordde de CA-fase eens op deze manier: Ze ging met haar paard een les nemen bij iemand van wie ze het belangrijk vond dat hij haar goed vond rijden. Haar angst was dus dat hij haar geen goede ruiter zou vinden. Op het moment dat ze daar binnen kwam, voelde ze haar lichaam verzwakken, het deed gewoon niet meer wat het normaal doet. Ze voelde zichzelf een prutser en het lukte haar niet om te rijden zoals ze dat gewoonlijk thuis doet.
Voor meer EWI-ervaringsverhalen zie overbelaste pezen en sportblessures en lage rugpijn.


De mens: onze percepties en overtuigingen over onszelf manifesteren zich. Deze processen komen bij de mens veel voor en zorgen voor veel pijn en leed, zowel mentaal als fysiek. In onze huidige westerse wereld bepaalt de maatschappij voor een zeer groot deel hoe we moeten leven. Er zijn vele verplichtingen en wie daaraan niet (goed) kan voldoen, krijgt problemen. De kiem voor de eigenwaarde inbreuken wordt gelegd op zeer jonge leeftijd, vaak zelfs al in de baarmoeder. Vele, vaak voorkomende opmerkingen kunnen een EWI tot gevolg hebben:

  • Uw foetus is te klein, mevrouw;
  • Uw kind kan niet meekomen op school;
  • Je broertje kan dit veel beter;
  • Waar ben je eigenlijk wél goed in?
  • Wanneer ga je nu eens je best doen?
  • Je bent veel te druk, we gaan onderzoeken wat er aan de hand is.
  • Je hebt ADHA, autisme, dyslexie, etc.

De hoeveelheid verschillende "stempeltjes" die een kind kan krijgen, zijn legio en elk stempeltje wil zeggen dat hij of zij niet voldoet aan de "normale" gangbare normen. Hij is dus "niet goed", "niet goed genoeg", "kan het niet volgen", "is niet slim genoeg", "is te druk", etc. Alles is in feite een afwijzing van wie het kind werkelijk is: hij wordt niet geaccepteerd zoals hij is. 

Bij het opgroeien gaat dat door. De maatschappij controleert elke stap die we zetten en als er iets "niet goed" is, worden we op de vingers getikt. Men wordt terecht gewezen of gestraft, verliest zijn uitkering of baan, moet in therapie, krijgt een boete opgelegd, etc. Dit gebeurt op school, tijdens de studie, op het werk, in huiselijke kringen, onder vrienden, overal. De sociale controle en wat wel en niet geaccepteerd wordt, is alom tegenwoordig.

Wanneer we "niet goed genoeg" gevonden worden, gaan we extra ons best doen om dat te corrigeren en te compenseren. We zien het "niet goed zijn" overal bevestigd, het wordt ons steeds verteld en we geloven het: het wordt een overtuiging, een perceptie over onszelf. We voelen ons er rot onder en willen veranderen, we willen dus worden wie we niet zijn: de EWI is een feit en ons lichaam begint cellen af te bouwen op de plaatsen die symbool staan voor het soort EWI waaraan we lijden. Later, in de herstelfase, zullen deze plaatsen sterker worden dan ze voorheen waren. Dit gebeurt echter pas als we ingezien hebben dat we zo slecht nog niet zijn, als we het thema dus mentaal overwonnen hebben.

Als dat gebeurt, beginnen de fysieke problemen. In de herstelfase gaan we fysiek voelen wat we onszelf mentaal hebben aangedaan gedurende de CA-fase: de mentale pijn verandert in fysieke pijn, het voorheen verzwakte deel van het lichaam verandert in een pijnlijk, onbruikbaar deel. Bijvoorbeeld:

  • Thema/situatie: "Ik kan geen grip krijgen op mijn kinderen".
  • CA-fase: in de handen worden er cellen afgebouwd, de handen verzwakken.
  • Oplossing: "Ik ben in staat om mijn kinderen hun leven te laten leiden zoals zij dat willen".
  • PCL-fase: in de handen worden de cellen terug opgebouwd. Dit zorgt voor (heftige) pijn. Door de pijn kunnen de handen nu moeilijk gebruikt worden. Ervaring: "Ik kan de dingen niet goed vasthouden". De mentale overtuiging in de CA-fase manifesteert zich nu fysiek. De pijn activeert een nieuw EWI op dezelfde plaats en er ontstaat een vicieuze cirkel: de hangende genezing.

Op deze manier ontstaan vele chronische ziekten. In wezen houden we ze zelf in stand doordat we niet weten dat de pijn herstel betekent, het betekent dat we sterker worden. Willen we dit soort programma's goed kunnen doorlopen, is begrip voor het verloop ervan en een gedegen kennis van alle kenmerken een vereiste. Dit is de eerste stap naar definitieve genezing.

Voor meer informatie zie de workshop "Leven in Vertrouwen - Vertrouw je Lichaam" of de online versie "Vertrouw je Lichaam" en de de themadagen "Bio-logische en Spirituele Betekenis van je Botten, Pezen, Spieren en Gewrichten" en de online versie daarvan op de activiteiten, die op mijn andere site is gepubliceerd.



Dieren, kinderen en sporters: de natuurlijke biologische zin

Een organisme moet voldoende kracht en snelheid hebben om het dagelijks leven aan te kunnen. Jonge kinderen en dieren zijn onvermoeibaar, ze rennen, spelen, ravotten en bewegen constant. Maar ze slapen ook meer dan het volwassen exemplaar. Dit is zeer functioneel: door het vele bewegen worden hun lichamen getraind en in rust worden ze steeds sterker. Het worden krachtige volwassenen.

Bij jonge honden wordt er geadviseerd om evenveel minuten te wandelen als weken dat ze oud zijn. Dus zijn ze 12 weken, dan wandel je 12 minuten, zijn ze 20 weken, dan 20 minuten. Toen onze hond een pup was, vond ik dat onzin, hij gaf heel duidelijk aan dat 20 minuten veel te weinig was toen hij 20 weken oud was, hij begon net warm te worden. Ik heb me er dus nooit aan gehouden en richtte me op de signalen van het lichaam van de hond. Ik heb vele lange wandelingen en vanaf de 4e maand ook fietstochten gemaakt, maar degene die het op een gegeven moment voor gezien hield, was ik. Het dier was onvermoeibaar en kon na een fietstocht van 1,5 uur nog rustig door ravotten. 

Als kleine pup wees een dierenarts me op een lichte ataxie in zijn heupen. Toen hij hem een jaar later weer zag, was er niets meer van te zien. Het was voor mij een bewijs dat training de beste remedie is tegen veel van dit soort klachten. Het ontzien en het beperken van het wandelen, wat meestal wordt geadviseerd, werkt mijns inziens averechts. Jonge dieren moeten zoveel mogelijk bewegen, ze geven zelf wel aan waar de grens ligt. 

In de sport kennen we het begrip "supercompensatie". Dit is de werking van het programma van het nieuw mesoderm ten voeten uit: er wordt hard getraind, dus het lichaam doet meer dan het normaal gesproken doet en biologisch komt er een signaal: ik moet sterker worden om dit goed aan te kunnen. Tijdens de training bouwt de sporter zijn spieren wat af of worden de spieren wat beschadigd en tijdens de rust daarna komt er meer spierweefsel terug dan er voorheen was. Deze processen gaan gepaard met spierpijn: de persoon wordt sterker.



Algemene proces van cel - en cel +


Thema: eigenwaarde inbreuken (EWI)


CA-fase (conflictactieve fase, stressfase)

Wefselafname (necrose), ongemerkt. Bij langdurige conflictactiviteit: verdergaande weefselafbouw. Gaten in de weefsels met kans op bijvoorbeeld het scheuren van een pees of een spier. 


PCL-fase A (herstelfase A) 

Heropbouw van de weefsels door bacteriën (stafylokokken, streptokokken, pneumokokken, spirocheten, etc.). Er komt meer weefsel terug dan er voorheen was, wat als kanker gediagnosticeerd kan worden, bijvoorbeeld botkanker, lymfekanker.

Symptomen: zwellingen, hevige pijn, vermoeidheid.


EC

Ongemerkt, koude dagen


PCL-fase B (herstelfase B)

Afnemende symptomen.


Hangende heling of vele terugvallen (sporen): "auto-immuunziekten". Deze benaming is zo gek nog niet, maar hoort in feite bij de CA-fase: je oordeelt immers negatief over jezelf; je valt HET ZELF aan en haalt HET ZELF naar beneden.



Locatie en exacte EWI-inhoud

De betekenis van de symptomen aan de linker- of rechterkant van het lichaam is afhankelijk van de klaptest, zie de 5 biologische wetten.   

Het exacte conflictthema van symptomen op een bepaalde plaats op het lichaam heeft te maken met de functie van dat bepaalde lichaamsdeel. Dit geldt voor alle weefsels van het nieuw mesoderm, die je over het gehele lichaam terugvindt: botten, pezen, spieren, gewrichten, vetweefsel, bindweefsel en bloed- en lymfevaten. 

Bij elke plaats kan er ook sprake zijn van een locale EWI. Dat wil zeggen dat die plaats als "niet goed" wordt ervaren door bijvoorbeeld een ongeluk, een aanraking, een klacht of een diagnose. De biologische lateraliteit en dus de handigheid is dan niet van toepassing: het gaat om een reëel conflict op die bepaalde plaats.




Organen

De organen die bij deze groep horen, hebben hun eigen specifieke thema en een specifiek relais in de hersenen: 



Constellaties van de witte stof van de grote hersenen: megalomanie, grootheidswaanzin of zelfoverschatting. 

Dit is ook weer zinvol en noodzakelijk: men heeft de indruk niets waard te zijn, noch t.a.v. moeder/kind, noch ten aanzien van een derde (zie de klaptest). 

Dr Hamer: door de zelfoverschatting trekt de persoon zichzelf als het ware aan zijn eigen haren uit het moeras. Het is een perfect overlevingsmechanisme en blijft, net zoals het EWI zelf, in stand totdat programma helemaal doorlopen is. 

De exacte vorm van megalomanie is afhankelijk van de locaties op het lichaam waarin de processen zich afspelen en de specifieke EWI's die daarbij betrokken zijn, zie plaatje hierboven.